Het rechterbeeld was zonder twijfel een liggende leeuw met een forse kroon
waarop nog resten van bladgoud te zien waren.
Het linkerbeeld riep wat vragen op, was het een leeuwin of een wolf
zoals de Monumentenlijst het beestje omschrijft.
Gezien de spitse snuit zou het een wolf kunnen zijn maar dat lijkt onlogisch
wat betreft de naamgeving van de pakhuizen; Leeuw/Leeuwin zou vanzelfsprekender zij dan Leeuw/Wolf.
De auteur van het standaardwerk over Amsterdamse pakhuizen
(Dr M Revesz-Alexander, Die alten Lagerhauser Amsterdams, Den Haag 1928,
pag. 90- afb. op pag. 93 en 94) heeft het over “das Lowenpaar”, dus houden wij het daar ook maar bij.

Na schoonmaak, oppervlaktebehandeling en beschildering in de natuurlijke kleuren
en het vergulden van de kroon, keerden beide beesten in de loop van 1992 weer terug op hun oude plek.
De kroon blinkt prachtig in het zonlicht.